مگه تا اونور چاده های شب چقدر راه نرفته مونده بود مگه تو چشمای سبز پنجره گل بیتا از خدا نخونده بود مگه معجزه نبود تو دست ما مگه شب با عشق ما سحر نشد یادته رو اسم شهر ها خط زدیم دیگه چشم هیچ غریبی تر نشد وقت خواب این ترانه س گل بیتای قشنگ پر اشکم پر شعرممنم و این دل تنگ حالا تنهایی دوباره می زنه بارون رو دستات پر میشم از باور شب طبق آئین نفسهات حالا تا صبح نگاهتانگاری یه دنیا راهه هرچی راه میری تو شبها وسعت جاده سیاهه تو ببند چشماتو ساده اون حالا دیگه تو ابراست اون گذشته از منو تو ، تو دلش زندگی برپاست تو باید تنها بمونی با همون چتر شکستت زیر باروون توی پاییز با چشای خیس بستت وقت خواب این ترانه س گل بیتای قشنگ پر اشکم پر شعرممنم و این دل تنگ حالا تنهایی دوباره می زنه بارون رو دستات پر میشم از باور شب طبق آئین نفسهات
دیدگاهها